Statuetki szydłowieckie", przygotowane przez szydłowieckich kamieniarzy zostały wręczone na III Świecie Rzemiosła w Szydłowcu. Burmistrz Artur Ludew wręczył jedną z nich z herbem Miasta - Jerzemu Jedlińskiemu, w uznaniu jego zasług dla Samorządu Gminnego. Drugą z logiem Rzemiosła i herbem Szydłowca, przedstawiciele szydłowieckich organizacji rzemieślniczych wręczyli Prezesowi Związku Rzemiosła Polskiego Jerzemu Bartnikowi. Statuetki z inicjatywy Krzysztofa Barańskiego wykonali kamieniarze, pierwszy raz rok temu, w związku ze Świętem Piaskowca.

Mają one walor promocyjny, przypominają o regionalnym bogactwie jakim jest piaskowiec. Sławią kunszt kamieniarzy, promują Szydłowiec i wyroby z piaskowca.

Celem szydłowieckich kamieniarzy jest współpraca pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i ich organizacjami, na rzecz rozwoju kamieniarstwa. W szczególności promocji piaskowca szydłowieckiego i uznanie go za produkt regionalny, zaś nazwę Piaskowiec Szydłowiecki, jako chronione oznaczenie geograficzne. Od dawna postulowane są także takie działania jak Organizacja warsztatów, konferencji, seminariów tematycznie związanych z kamieniarstwem, organizacja współpracy miedzy lokalnymi ośrodkami kamieniarskimi i informowanie oraz pomoc w pozyskaniu środków unijnych na rozwój produktu kamieniarskiego.

29 czerwca bylismy świadkami podniosłej ceremonii. Prezes Związku Rzemiosła Polskiego, odznaczył Jerzego Jedlińskiego, najwyższym odznaczeniem Rzemiosła Polskiego, Szablą Kilińskiego. Kapituła ZRP przyznala to honorowe i cennne odznaczenie za wybitne zasługi dla rozwoju Rzemiosła Polskiego i propagowanie jego osiągnięć w kraju i za granicą. Nestor szydłowieckiego rzemiosła Jerzy Jedliński, był to pierwszym Starszy Cechu, odrodzonego w 1985 roku, a swymi korzeniami siegającego 1620 roku. Pan Jerzy Jedliński w 2006 roku uhonorowany był także tytułem założyciela Spółdzielni Rzemieślniczej Rzemiosł Róznych w Szydłowcu.

Jerzy Jedliński czynnym był rzemieślnikiem był ponad 42 lata. Po przejściu na emeryturę w 1999 roku, ciągle jednak jeszcze kontynuowała w ograniczonym zakresie swoja działalność. Jego zakład wykonywał usługi dla ludności, głównie dla rolnictwa a także instalacje grzewcze i wodno-kanalizacyjne. To było bardzo potrzebne w latach niedoborów i centralnej gospodarki. Kooperował i świadczył usługi dla przedsiębiorstw: Rozmet, Spółdzielnia Inwalidów, cementownia Wierzbica i Małogoszcz. Realizował zadania dla różnych instytucji w tym szpitali, czy straży pożarnych. Przez wiele lat szkolił uczniów w zawodach: ślusarz i obróbka skrawaniem. Pracował także jako nauczyciel rysunku technicznego i nauczyciel zawodu w Technikum Mechanicznym w Kłodzku oraz w Zasadniczej Szkole Zawodowej i Technikum im. WOP w Szydłowcu. Był od powstania Cechu do zakończenia działalności gospodarczej, był członkiem Cechu Rzemiosł Różnych. Obecnie nadal zasiada w Radzie Nadzorczej i przewodniczy Komisji Rewizyjnej, w naszej Spółdzielni Rzemieślniczej. Był przez te lata inicjatorem wielu działań. Po powstaniu cechu tworzył organizacyjne i materialne podwaliny jego działania. Uczestniczył w tworzeniu Spółdzielni i współtworzy jej teraźniejszość.

Działalność Pana Jerzego Jedlińsiego była i jest zakorzeniona głęboko w tradycje rodzinne. Warsztat przejął po ojcu Zygmuncie, który był znanym szydłowieckim rzemieślnikiem i mocno wpisał się w historie naszej społeczności. Działał w związkach rzemieślniczych, szkolił uczniów, co jest do udokumentowane w księgach cechowych, przechowywanych w szydłowieckim Cechu Rzemiosł Różnych. Był przed wojną współorganizatorem fantowych zabaw charytatywnych. Współfundował sztandary cechowe z 1921 i 1948 roku. Ten z kolei podjął działalność po swoim ojcu a dziadku Antonim. Udokumentowane tradycje rzemieślnicze rodziny Jedlińskich sięgają więc połowy XIX wieku. Warto dodać także bogate tradycje patriotyczne rodziny. Dziadkowie Aleksy i Marcjanna Jedlińscy mieszkali początkowo w Starej Wsi, pod lasem. W okresie powstania styczniowego ich dom dawał schronienie, wyżywienie i wszelką pomoc powstańcom. Byli za to represjonowani, często musieli się ukrywać przed wojskami rosyjskimi w lesie. Ojciec Kawalera Szabli Kilińskiego - Zygmunt Jedliński, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a w czasie II wojny światowej nocami naprawiał partyzancką broń. Przyrodni brat Ryszard walczył w szeregach AK, WiN w oddziale partyzanckim „Igły” Tadeusza Zielińskiego, za co po II wojnie światowej był represjonowany i siedział w więzieniu.

W Szydłowcu rzemieślnicza historia sięga XV wieku, kiedy to nastąpiła lokacja miasta. W 1427 Jakub i Sławko Szydłowieccy, wydanym przywilejem nadają prawa mieszczanom szydłowieckim. W tym dokumencie lokacji miasta, znajduje się pierwsza wzmianka o eksploatacji miejscowego kamienia, istnieniu rzemiosła tkackiego oraz młynarstwa i piwowarstwa. W dokumencie lokacji miasta z 1427 roku, znajduje się pierwsza wzmianka o eksploatacji miejscowego kamienia, istnieniu rzemiosła tkackiego oraz młynarstwa i piwowarstwa. Z kolei dokumentem królewskim wydanym 13 listopada 1470, na sejmie piotrkowskim Kazimierz Jagiellończyk nadaje miastu prawa magdeburskie. W wyniku tego na przełomie XV i XVI wieku następuje szybki rozwój nowożytnego Szydłowca. Mikołaj Szydłowiecki, zabiega o rozwój miasta, zyskuje kolejne królewski przywileje. Zygmunt Stary udziela pozwolenia na skład żelaza produkowanego w woj. Sandomierskim i daje monopol na hurtowy handel tym towarem w północnej Małopolsce.

Dekretem Zygmunta Augusta z 1550 Szydłowiec otrzymał dwa kolejne jarmarki, a szydłowieccy kupcy mogli handlować na obszarze całej Rzeczypospolitej. Zwolnieni byli od opłat targowych i ceł wodnych. Handlowali żelazem, drewnem, wyrobami skórzanymi, szklanymi, płodami rolnymi.

M. K. Radziwiłł zw. Sierotką zatwierdził 1 stycznia 1591 w Nieświeżu wszystkie prawa miejskie. Na mieszczan nałożono obowiązek wystawiania na wyprawy wojenne 12 dobrze uzbrojonych i wyćwiczonych pieszych oraz utrzymywanie ich swoim kosztem. Jednocześnie zezwolił na utworzenie w mieście bractwa kupców, do którego mieli należeć także handlujący żelazem i wyrobami ze szkła. Miejscowość w 1. poł. XVII w. przeżywała okres swojego największego rozkwitu. Szydłowiec był wówczas miastem średniej wielkości liczącym ponad 1100 mieszkańców, ważnym ośrodkiem wytwórczości żelaza oraz górnictwa skalnego i kamieniarstwa. W XVI i w pierwszej połowie XVII wieku miasto szybko się rozwija. Rozkwit przeżywa także rzemiosła. Z tego okresu zachowały się księgi posiedzeń cechowych: Cechu Kołodziei i Bednarzy, Cechu Szewskiego, Cechu Kowali, oraz Cechu Złożonego. Klęska Powstania Styczniowego i represje carskie kładą kres działaniu organizacji rzemiosła w Szydłowcu. Do historii Cechu Złożonego powstałego w 1620 roku, odwołuje się genealogia obecnego Cechu Rzemiosł Różnych w Szydłowcu.