Niektóre media informują, że narasta sprzeciw różnych środowisk akademickich wobec poddania się rygorom ustawy lustracyjnej. Senaty kilku polskich uczelni uważają, że obowiązek lustracji narusza prawo do pracy a także konstytucyjną wolność nauczania i badań naukowych. Inni natomiast naukowcy mają w tej sprawie zdanie przeciwne i popierają ideę lustracji. Czy można mieć wątpliwość, że tajna i świadoma współpraca ze służbami specjalnymi, zarówno cywilnymi jak też wojskowymi totalitarnego reżimu, była niegodna nauczyciela akademickiego? Misją uniwersytetów i uczelni jest służba prawdzie. W duchu prawdy nauczyciele powinni więc kształcić i wychowywać swoich studentów. Dlatego też żadnemu nauczyciel nie wolno zatajać, oczywiście jeżeli ją ma, swojej agenturalnej przeszłości. Od kilku lat obowiązek składania oświadczeń lustracyjnych spoczywa na członkach parlamentu, politykach i tysiącach samorządowców. Wiemy jednak dobrze, że dotychczasowe procedury lustracyjne nie zmąciły spokoju, ani byłym agentom, ani tym bardziej byłym funkcjonariuszom organów bezpieki. Znane są przykłady „szczycenia się” przez niektórych z nich pracą lub świadomą współpracą z tajnymi służbami. Smutna to konstatacja, ale stosowane do niedawna zasady ujawnienia tych wrażliwych społecznie faktów nie przerwały ich publicznych karier. Niczego nie żałując pozostawali posłami, radnymi a nawet pozakładali nowe partie polityczne. Liczę na to, że teraz będzie wreszcie inaczej! Jan Rejczak