W 1945 roku władze PRL usunęły koronę z głowy orła (potwierdzono to dekretem w 1955 r.), co było okaleczeniem symbolu narodowego. Polski rząd na uchodźstwie w odpowiedzi na ten fakt, umieścioł na głowie orła zamkniętą koronę zwieńczoną krzyżem. Sejm III Rzeczypospolitej Polskiej przywrócił orłu koronę 9 lutego 1990 roku. W sierpniu 2005 r. znowelizowano ustawę o godle, barwach i hymnie RP, wprowadzając obowiązek umieszczania tablic z godłem na budynkach siedzib m.in. organów administracji rządowej, wojewódzkiej, powiatowej i gminnej, sądów, wojska, szkół, policji i straży granicznej. Wizerunek Orła umieszczany jest na awersach polskich monet, a także na koszulkach Reprezentacji Polski w piłce nożnej.

Najstarszy wizerunek orła w koronie widnieje na denarach Bolesława Chrobrego z ok. 1000 r. - to jego najwcześniejszy zachowany wizerunek. Jest to najprawdopodobniej bielik. Stylizowany wygląd ptaka przedstawionego na monecie powodował spory między uczonymi, mającymi trudności z ustaleniem, czy jest to rzeczywiście orzeł, czy może inny ptak - gołąb lub paw. Legenda nie pozostawia wątpliwości, o jakiego ptaka chodzi. Według niej, założyciel państwa Polan - Lech, podczas wieczornego postoju w okolicach dzisiejszego Poznania, ujrzał duże gniazdo na drzewie. Siedział w nim biały orzeł z dwoma pisklętami. Kiedy Lech zaczął mu się przyglądać, ptak rozpostarł skrzydła na tle nieba czerwonego od zachodzącego słońca. Lech zachwycił się tym widokiem i postanowił tam osiąść. Umieścił orła w swym herbie, a miejsce na pamiątkę nazwał Gniezdnem (obecnie Gniezno). Inna wersja zakłada, że Polanie mogli przyjąć emblemat orła jako symbol mocy, wzorując się na cesarstwie rzymskim (od którego symbol orła przejęło wiele europejskich państw, m.in. Albania, Niemcy, Rosja, Islandia i Austria).

Po koronacji Przemysła II w 1295 r. srebrny orzeł w koronie na czerwonej tarczy, przedstawiony w postaci gotowej do walki, stał się rzeczywistym herbem Polski. Wszyscy kolejni królowie posługują się Orłem Białym jako znakiem Królestwa Polskiego. W ciągu wieków zmieniał się rysunek orła, kształt noszonej przez niego korony, pojawiały się insygnia królewskie trzymane w szponach. Na piersi często umieszczany bywał herb panującego. Po III rozbiorze Polski (1795 r.) godło pozostawało w ukryciu lub na emigracji, by wrócić wraz z wojskami napoleońskimi - na sztandarach, znakach wojskowych i w herbie Księstwa Warszawskiego. Powracało również w czasie powstań. Po wybuchu I wojny światowej, w 1914 r., pojawiło się we Francji na sztandarach polskich żołnierzy (m.in. Bajończyków i Hallerczyków). Niemcy i Austriacy na okupowanych przez siebie terenach byłego Królestwa Kongresowego pozwolili na używanie znaku Orła. W 1917 r. na wyemitowanych tam banknotach umieszczono jego wizerunek, który można uznać za pierwsze od kilkudziesięciu lat oficjalne użycie Orła jako godła państwowego. Dwa lata później, na mocy decyzji Sejmu, Orzeł Biały stał się godłem państwowym. Jego ówczesny wizerunek przypominał orła z epoki Stanisława Poniatowskiego i używany był do 1927 roku. Nowy wizerunek został wprowadzony w 1927 r. rozporządzeniem Prezydenta RP - Ignacego Mościckiego. Projekt autorstwa prof. Zygmunta Kamińskiego był wzorowany na godle z czasów Stefana Batorego.

Od 1990 roku godłem Rzeczpospolitej Polskiej jest ponownie przedstawiony na czerwonym tle, zwrócony w prawo biały orzeł w złotej koronie, ze złotymi szponami i dziobem.