Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! W trwającym obecnie okresie wielkanocnym kontynuujemy katechezy na temat chrztu. Znaczenie chrztu podkreśla wyraźnie jego celebracja, dlatego na nią zwracamy naszą uwagę. Rozważając gesty i słowa liturgii możemy pojąć łaskę i zobowiązania tego sakramentu, które zawsze trzeba odkrywać na nowo. Pamiętamy o tym podczas pokropienia wodą święconą, którego można dokonać w niedzielę na początku Mszy św., a także odnawiając przyrzeczenia chrzcielne podczas Wigilii Paschalnej. Rzeczywiście to, co dzieje się w celebracji chrztu rozbudza dynamikę duchową, która przenika całe życie ochrzczonych. Jest to rozpoczęcie procesu, który pozwala żyć w jedności z Chrystusem w Kościele. Dlatego powrót do źródła życia chrześcijańskiego prowadzi nas do lepszego zrozumienia daru otrzymanego w dniu naszego chrztu i do ponowienia zobowiązania, by odpowiedzieć na nie w takim stanie, w jakim dziś jesteśmy.

Przede wszystkim w obrzędzie przyjęcia zadawane jest pytanie o imię kandydata, ponieważ wskazuje ono na tożsamość osoby. Kiedy się przedstawiamy natychmiast, by wyjść z anonimowości, mówimy jak nam na imię. Bez imienia pozostajemy nieznani, bez praw i obowiązków. Bóg powołuje każdego po imieniu, kochając nas indywidualnie, w konkretności naszych dziejów. Chrzest rozpala osobiste powołanie do życia po chrześcijańsku, które będzie się rozwijało przez całe życie. Pociąga ono za sobą osobistą odpowiedź, a nie zapożyczoną, z „kopiuj i wklej”. Życie chrześcijańskie utkane jest rzeczywiście z serii powołań i odpowiedzi: Bóg stale wymawia nasze imię na przestrzeni lat, sprawiając, że Jego powołanie rozbrzmiewa na tysiąc sposobów, i że stajemy się podobni do Jego Syna, Jezusa. Zatem imię jest ważne! Jeszcze przed urodzeniem dziecka rodzice myślą o tym, jakie imię mu nadadzą: to także jest częścią oczekiwania na dziecko, które w swoim imieniu będzie miało swoją oryginalną tożsamość, również odniesieniu do życia chrześcijańskiego związanego z Bogiem.

Oczywiście stawanie się chrześcijaninem jest darem, który pochodzi z wysoka (por. J 3, 3-8). Wiary nie można kupić, ale można o nią poprosić i otrzymać w darze. W istocie: „Chrzest jest sakramentem tej wiary, przez którą ludzie, oświeceni łaską Ducha Świętego, dają odpowiedź na Ewangelię Chrystusową” (Obrzędy chrztu dzieci, Wprowadzenie ogólne n. 3). Do pobudzenia i przebudzenia szczerej wiary jako odpowiedzi na Ewangelię zmierzają formacja katechumenów i przygotowanie rodziców, a także słuchanie Słowa Bożego w samej celebracji chrztu.

Dziś, w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, 8 września w polskich diecezjach, parafiach i rodzinach odnowiony został Akt poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi. W kościele św. Zygmunta na zakończenie każdej mszy świętej wierni pod przewodnictwem kapłana powierzali siebie i Kościół w Polsce Świętej i Niepokalanej Dziewicy Maryi. Do szczególnego zawierzenia Matce Bożej, z okazji setnej rocznicy objawień fatimskich zachęcali biskupi, którzy w czasie czerwcowego zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski w Zakopanem odnowili i podpisali ten Akt Poświęcenia Kościoła.

Był on odnowieniem Aktu poświęcenia Ojczyzny Niepokalanemu Sercu Maryi, którego polski episkopat 8 września 1946 r. dokonał na Jasnej Górze, pod przewodnictwem prymasa kard. Augusta Hlonda. Nawiązując do ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Maryi, dokonanego przez Piusa XII w 1942 r. zainspirowanego objawieniami fatimskimi. Podczas objawień w Fatimie w 1917 r. Matka Boża przekazała dzieciom, że dla ratowania grzeszników przed piekłem należy m.in. wprowadzić nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Maryja prosiła także o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu. Wyjaśniała, że „jeśli Rosja nawróci się, zapanuje pokój, jeżeli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki po świcie, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła”.

Po raz kolejny Matka Boża prosiła o to, objawiając się jednej z wizjonerek z Fatimy, s. Łucji dos Santos w latach 1929-1930. Matka Boża przekazała wówczas s. Łucji, że „jeśli ludzie się nie nawrócą i nie będą żałować za grzechy, dojdzie do następnej wojny światowej, klęski głodu, wielu konfliktów zbrojnych i prześladowania chrześcijan, a ratunkiem jest m.in. zawierzenie się Niepokalanemu Sercu Maryi oraz praktykowanie nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca”.

Publiczna Szkoła Podstawowa w Wysocku oraz Publiczna Szkoła Podstawowa w Zdziechowie uczestniczyły w integracyjnej wycieczce do Warszawy. Głównym celem wycieczki było odwiedzenie Centrum Nauki ,,Kopernik”. Oprócz wspaniałej zabawy połączonej z nauką w nowoczesnym Centrum Nauki ,,Kopernik”, dzieci zwiedziły także zabytki architektoniczne Starego Miasta. Oprowadził ich wykwalifikowany przewodnik, który swoim opowiadaniem, wzbudził wielkie zainteresowanie młodych wycieczkowiczów.

Organizację wycieczki wspomogła Fundacja ,,Omnibus" im. Franciszki Drab, której głównym kierunkiem działania jest pomoc uzdolnionym dzieciom oraz młodzieży z rodzin w trudnej sytuacji finansowej. Publiczna Szkoła Podstawowa w Wysocku może się pochwalić stypendystą Fundacji ,,Omnibus”, jest nim uczeń klasy VI - Albert Siuda. Dziękujemy Fundacji za wspaniale spędzony czas.

Po raz dziesiąty organizatorzy zapraszają na święto miasta, związane z patronalnym świętem św. Zygmunta: "Szydłowieckie Zygmunty 2012". W bogatym programie każdy może znaleźć coś dla siebie.

2 maja 2012r. - środa, odpust w parafii św. Zygmunta Rynek Wielki

9.00 Rozpoczęcie kiermaszu rękodzieła i twórczości ludowej 9.30 Prezentacje taneczne uczniów Ogniska Artystycznego Garbarska 3 Stowarzyszenia „Logos” 10.00 „Ręce” - spektakl przygotowany przez Zespół Placówek „Przystań” ze Skarżyska-Kamiennej 10.40 Prezentacje wokalne uczniów Ogniska Artystycznego Stowarzyszenia „Logos” i podopiecznych pracowni „Piano” 11.10 Prezentacje układów tanecznych w wykonaniu uczniów ZS im. Jana Pawła II w Szydłowcu 11.20 Prezentacje wokalne artystów Teatru Poezji i Muzyki „ U Radziwiłła” 11.45 Uroczyste otwarcie „Szydłowieckich Zygmuntów”, hejnał z wieży ratuszowej.

Początek i koniec przeszłość i przyszłość spotykają się i spełnią w Zmartwychwstaniu Chrystusa. Jezus umarł, ale żyje. Nasz czas płynie pomiędzy Zmartwychwstaniem Chrystusa, a Jego ponownym przyjściem w chwale. Uroczystość Zmartwychwstania jest tak wielkim świętem, że w Kościele katolickim jest ona obchodzona przez osiem uroczystych dni.

Rozpoczyna je Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego a kończy druga niedziela wielkanocna, obchodzona obecnie w Kościele, jako Niedziela Miłosierdzia Bożego. Poniedziałek wielkanocny drugi dzień Oktawy, to dzień świąteczny w polskim zwyczaju, kojarzony z lanym poniedziałkiem.

W liturgii Kościoła rozważamy w tym dniu: podstawowe wydarzenie, na którym opiera się nasza wiara: fakt Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Umarł On i odpokutowała za nasze grzechy, aby nas uczynić nowym stworzeniem. Jezus Zmartwychwstały stwarza w nas nowe serce, w którym płonie i świeci Jego słowo. Otwiera nam oczy, jak uczniom w drodze do Emaus. Prowadzi nas i towarzyszy nam w naszej życiowej drodze. Ewangelia dnia pokazuje nam dwie postawy wobec faktu Zmartwychwstania: jasną i ciemną. Postawę wiary i czci oraz postawę niewiary i kłamstwa. Pierwsza to postawa niewiast, które przyszły do grobu, zastały anioła, który do nich przemówił. A kiedy wracały od pustego grobu ujrzały Jezusa, który pozdrowił je słowami Witajcie. „One zaś zbliżyły się do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. Druga to postawa „arcykapłanów” i „starszych”, którzy po śmierci Chrystusa dalej Go nienawidzą, w głębi duszy czują przed Nim lęk. Prowadzi to ich do niewiary i zakłamania. „Dali żołnierzom sporo pieniędzy, aby rozpowiadali, że kiedy oni zamiast czuwać przy grobie spali: „Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go”.

17.09. delegacja Stowarzyszenia Weteranów Polskich Formacji Granicznych spotkała się w Zdołbunowie z harcerzami Hufca Wołyń, którzy tego dnia dnia otrzymali odtworzony sztandar z 1939 r

Z tej okazji po raz pierwszy od 72 lat miał miejsce przemarsz pod polskimi sztandarami, w mundurach z orłami, przez centrum Równego. Milicja zatrzymała na ten czas ruch, który zamarł w czasie przemarszu kolumny na odcinku ponad 1,5 km, między dawnym. kościołem garnizonowym, a cmentarzem z polskimi mogiłami z 1919-20 r. i 1939 r.

Polska delegacja w 72 rocznice walk żołnierzy KOP-u z wojskami sowieckimi, odwiedziła związane z tą walką miejsca. Zapalono znicze złożono wiązanki kwiatów, w miejscowościach: Równe, Tynne, Zdołbunów, Klewań, Derażne, Janowa Dolina, Antonówka, Łuck, Ołyka, Torczyn. Zapraszam do obejrzenia FOTO zdjęć z tych miejsc pamięci! /Waldemar Bocheński/

W radomskim Wyższym Seminarium Duchownym spotkali się uczestnicy ogólnoposkiej edycji "Wesela Wesel", ruchu grupujacego małżeństwa, których weselne przyjęcia zorganizowane były bez alkoholu. Uczestnicy spotkania Wesela-Wesel zjechali niemal z całej Polski, przede wszystkim po to, aby po raz kolejny zamanifestować swoje spojrzenie na życie - życie w świecie bez alkoholu.

Biskup Henryk Tomasik, wieczorem 28 lipca celebrował mszę świętą inaugurującą ogólnopolskie spotkanie małżeństw. Liturgia była celebrowana w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. W homilii biskup Tomasik mówił, że potrzebna jest nasza wzajemna pomoc, aby ratować człowieczeństwo. Mówił, że ''jesteśmy zaproszeni, aby pomagać sobie nawzajem w uwalnianiu tego, co zaciera ten piękny obraz Boga w nas''. Biskup dziękował wszystkim, którzy ''troszczą się o ten szczególny sposób dawania świadectwa wiary''. - Wiemy, jak dużo jest problemów w naszych rodzinach, środowiskach, jak duża jest średnia spożycia alkoholu. Ale nikt nie przeliczy na żadne wartości materialne łez, nieszczęść, wielu problemów w rodzinach. Jak bardzo potrzebni są ludzie, którzy pokażą inny model życia - mówił biskup radomski.

W dalszej części homilii biskup Tomasik podziękował uczestnikom spotkania za ich świadectwo wiary, wydobywanie i tworzenie nowego modelu życia. Mówił, że to niezwykle ważne świadectwo. Biskup radomski podkreślał, że ''każdy dobry czyn promieniuje, każde świadectwo zachęca, a każda ofiara wyzwala, tworzy nową rzeczywistość''. - Bogu dziękujemy za to dobro, które jest w tylu rodzinach i prosimy o siłę i światło, aby służyło w ratowaniu człowieczeństwa, tworzeniu nowego człowieka, kultury i odważnego wyznawania wiary życiem - powiedział hierarcha.