List Kongresu Polonii Amerykańskiej do władz Litwy

Dnia 4 marca Kongres Polonii Amerykańskiej, największej organizacji polonijnej na świecie, zrzeszającej około dziesięciu milionów osób polskiego pochodzenia w Stanach Zjednoczonych Ameryki, wystosował do władz Litwy list w obronie praw litewskich Polaków. Treść listu zamieszczamy poniżej. Wspracie jest potrzebne szczególnie teraz, w związku z podejmowanymi krokami władz litewskich, zmierzającymi do ograniczenia w szkołach mniejszości polskiej, nauczania w języku polskim oraz innych przejawów dysktyminacji.

Jej Ekscelencja Prezydent Litwy Dalia Grybauskaitė

Szanowna Pani Prezydent


Popielec w "Zygmuncie"

Dziś w Kościele katolickim obchodzimy Środę Popielcową, rozpoczynającą okres Wielkiego Postu. Według obrzędów katolickich, tego dnia kapłan czyni popiołem znak krzyża na głowie wiernego, mówiąc: „pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” lub „nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, co przypominać ma człowiekowi o kruchości jego życia i nieuchronnej śmierci.

– Dzisiejsze słowa „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz” brzmią jak zła wróżba – mówił podczas homilii ks. Andrzej Kania, sprawujący poranną Mszę św. w szydłowieckiej Farze. – Wbrew jednak temu jak brzmią te słowa, wcale nie są złą wróżbą. To po prostu stwierdzenie faktu, skąd zostaliśmy wzięci i dokąd zdążamy. Zostaliśmy wzięci z prochu i dzięki wielkiej miłości naszego Ojca objawionej w Jezusie Chrystusie, mocą Ducha świętego i przy udziale naszych rodziców staliśmy się ludźmi.

Ksiądz celebrans w Słowie Bożym odniósł się również do podejmowania przez wiernych postanowień wielkopostnych.


Benedykt XVI. Orędzie na Wielki Post

„Z Chrystusem jesteście pogrzebani w Chrzcie, z Nim jesteście także wskrzeszeni" (por. Kol 2,12) Drodzy bracia i siostry, Wielki Post, który prowadzi nas do świętowania Wielkiej Nocy, jest dla Kościoła drogocennym i ważnym okresem liturgicznym, dlatego z radością kieruję do was słowo, aby był on przeżywany z należnym zaangażowaniem. Wspólnota Kościoła, gorliwie trwająca w modlitwie i w czynnej miłości, wypatruje ostatecznego spotkania ze swym Oblubieńcem, gdy nadejdzie czas wiekuistej Paschy, intensyfikuje swoją drogę oczyszczenia w Duchu, aby z większą obfitością dostąpić w tajemnicy odkupienia nowego życia w Chrystusie Panu (por. I Prefacja Wielkopostna).

  1. To właśnie życie zostało nam już przekazane w dniu naszego Chrztu, gdy „stając się uczestnikami śmierci i zmartwychwstania Chrystusa", zaczęła się dla nas „radosna i zdumiewająca przygoda ucznia" (Homilia z dnia Chrztu Pańskiego, 10 stycznia 2010). Święty Paweł w swoich listach wielokrotnie kładzie nacisk na wyjątkową wspólnotę z Synem Bożym, która realizuje się w tym obmyciu. Fakt, że w większości przypadków Chrzest otrzymuje się w dzieciństwie, ukazuje, że chodzi o dar Boga: nikt poprzez własne siły nie zasługuje na życie wieczne. Miłosierdzie Boga, które gładzi grzech i pozwala przeżywać we własnej egzystencji „te same dążenia Chrystusa Jezusa" (Flp 2,5), darowane jest człowiekowi z czystej łaski.

Apostoł Narodów wyraża w Liście do Filipian sens transformacji, która dokonuje się wraz z udziałem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, wskazując na jej cel: „abym mógł poznać Jego, moc Jego zmartwychwstania, udział w Jego cierpieniach, upodabniając się do Jego śmierci, w nadziei na osiągnięcie zmartwychwstania umarłych" (Flp 3,10-11). Chrzest nie jest więc rytem z przeszłości, ale spotkaniem z Chrystusem, które kształtuje całe istnienie ochrzczonego, daje mu życie Boże i wzywa go do szczerego nawrócenia, sprawionego i podtrzymanego przez Łaskę, które prowadzi go do osiągnięcia dojrzałej postawy Chrystusa.

Szczególny związek łączy Chrzest z Wielkim Postem, jako czasem dobrym do przeżycia zbawiającej Łaski. Ojcowie Soboru Watykańskiego II wezwali wszystkich Pasterzy Kościoła do używania „obficiej elementów chrzcielnych właściwych dla liturgii wielkopostnej" (Konstytucja Sacrosanctum Concilium, 109). W istocie, Kościół od zawsze łączy Wigilię Paschalną z celebracją Chrztu: w tym sakramencie realizuje się owa wielka tajemnica, przez którą człowiek umiera dla grzechu, uzyskuje udział w nowym życiu w Zmartwychwstałym Chrystusie i otrzymuje tego samego Ducha Bożego, który wskrzesił Chrystusa z martwych (por. Rz 8,11). Ten darmowy dar powinien być zawsze w nas ożywiany, a Wielki Post daje nam drogę analogiczną do katechumenatu, który dla chrześcijan starożytnego Kościoła, podobnie jak dla katechumenów dzisiejszych, jest niezastąpioną szkołą wiary i życia chrześcijańskiego: oni naprawdę przeżywają Chrzest jako akt decydujący dla całej ich egzystencji.