Dzisiejsza niedziela rozpoczyna nowy rok koscielny i okres liturgiczny nazywany Adwentem, który ukształtował się przez wiele wieków historii Kościoła. Najstarsze ślady istnienia Adwentu spotykamy już w IV wieku (teren Hiszpanii i Galii). Miał on charakter przygotowania wiernych do Uroczystości Objawienia Pańskiego. Od wieku V Adwent stanowił przygotowanie do Świąt Bożego Narodzenia i ukształtowany był na wzór Wielkiego Postu, rozpoczynał się dniem św. Marcina (11 XI). Miał on charakter pokutny. Biskup Tours św. Perpetuus około 480 roku nakazał swoim wiernym post trzy razy w tygodniu (poniedziałki, środy i piątki) od dnia św. Marcina do Bożego Narodzenia. Post ten przetrwał do naszych czasów i jest praktykowany w klasztorach klauzurowych sióstr karmelitanek bosych. Pierwotny charakter pokutny Adwentu odbił się również w licznych zwyczajach i obrzędach ludowych w Polsce. W Rzymie Adwent pojawia się w VI wieku. Początkowo trwał zaledwie dwa tygodnie. Od czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego (590-640) Adwent ostatecznie przyjmuje charakter liturgicznego przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia i obejmuje cztery niedziele. W VIII wieku, gdy Galia przyjęła liturgię rzymską, nadała Adwentowi charakter pokutny i w tej formie utrwalił się on w XIII wieku w całym Kościele. Wprowadzono fioletowy kolor szat liturgicznych, nie ozdabiano ołtarza kwiatami, zakazano muzyki organowej a także urządzania przez wiernych "zabaw i wesel hucznych".

Radosne oczekiwanie Zapoczątkowana na II Soborze Watykańskim wielka reforma liturgiczna nadała liturgii Adwentowej charakter radosnego oczekiwania. Papież Jan Paweł II przypomina wiernym, że "całe orędzie Adwentu przepełnione jest radosną wieścią: Pan przychodzi. Przychodzi dzisiaj raz jeszcze, tak jak w pełni czasów, która rozpoczęła się przed dwoma tysiącami lat i do tej pory działa w historii zbliżającej się ku trzeciemu tysiącleciu".