Sanktuarium Drzewa Krzyża Świętego Górach Świętokrzyskich, swymi dziejami według Kroniki Jana Długosza, sięga 1006 roku. Wtedy miało tu powstać opactwo benedyktyńskie i kościół Świętej Trójcy. Najstarsze polskie sanktuarium, lata świetności miało za czasów Piastów i Jagiellonów. Od roku 1936 gospodarzami na Świętym Krzyżu, są Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. W maju świętować będą 80-lecie pracy duszpasterskiej.

Dzięki ich wysiłkowi i modlitwie, po latach bólu i upokorzenia, spowodowanego przez zabory i wojny, świętokrzyskie sanktuarium powraca do roli ważnego ośrodka pielgrzymkowego Ziemi Świętokrzyskiej.

Ojcu Zygfrydowi Wiecha superiorowi oblackiej wspólnoty, marzy się jednak, aby Św. Krzyż, był tak jak kiedyś sanktuarium narodowym. Aby, ta skarbnica kultury narodowej i religijnej jak mówi – poniżona i podzielona 197 lat temu przez cara. Latami przeżywająca czas bólu, którego skutki trwają do dziś, odzyskała swoją jedność i znaczenie.

Sprawa dotyczy choćby trwających od 1991 zabiegów o odzyskanie zachodniego skrzydła pobenedyktyńskiego klasztoru, które miałoby pełnić funkcje domu pielgrzyma oraz budynku szpitalika.

Świętokrzyskie sanktuarium odwiedza około trzystu tysięcy osób rocznie. Dziś w pierwszym dniu stycznia, kiedy Kościół obchodzi Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, na Świętym Krzyżu były tłumy pielgrzymów. Ojcowie Oblaci są przewodnikami turystycznymi dla zwiedzających i duchowymi dla pielgrzymów. Dzięki ich staraniom udało się odbudować w 2014 roku, klasztorną wieżę, zniszczoną przez Austriaków podczas pierwszej wojny światowej

Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, powstało we Francji w 1816 roku. Zakonnicy do Polski oblaci przybyli na początku XX wieku. Na Świętym Krzyżu przebywa jedenastu ojców i braci zakonnych, do posługi przygotowuje się dziesięciu kandydatów. Tu mają szansę sprawdzić się, czy wybrali właściwą drogę; zajmują się modlitwą, nauką, ale i codziennymi sprawami.