W szydłowieckiej farze w czasie mszy świętych dziś 3-go maja modlono się do Matki Bożej Królowej Polski, dziękując za dar Jej macierzyńskiej opieki na Polską i Polakami. Szczególnie uroczysty charakter miała msza święta o godz. 10.30, która zgromadziła uczestników miejskich uroczystości Święta Narodowego. Liczne poczty sztandarowe wypełniły prezbiterium, a oficjalne delegacje i wierni nawę szydłowieckiej fary.

Mszę świętą za Ojczyznę odprawił ks. proboszcz Adam Radzimirski. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. prefekt Krzysztof Nowosielski. Kaznodzieja przypomniał okoliczności towarzyszące uchwaleniu Konstytucji 3-go maja, kiedy to sytuacja polityczna, społeczna i gospodarcza była dramatyczna. Rzeczpospolita otoczona przez potężne absolutystyczne mocarstwa, targana była wewnętrznymi konfliktami. Sprzedawana przez Polaków zdrajców, którzy na jej nieszczęściu pomnażali własne majątki. Sprzedawana przez Polaków, którzy bardziej ufali obcym państwom niż swoim Rodakom. Szkodzili jej ci - mówił Ks. Krzysztof Nowosielski - którzy w imię złotej wolności, wprowadzali anarchię i bezprawie.

Konstytucja 3- maja miała zaradzić tym nieszczęściom. Rodzi się analogia i pytanie, do naszej aktualnej rzeczywistości - mówił Kaznodzieja- czy nie brak obecnie, takich postaw i takich Polaków, dla których dobro wspólne nie jest ważne, dla których takie wartości jak Bóg, Honor, Ojczyzna, patriotyzm, są śmiesznymi hasłami. To w wielu wypadkach –odpowiadał kaznodzieja - wynik krótkowzroczności, a nawet głupoty, ale przede wszystkim chyba nieznajomości historii, do nauki, której dziś niestety zniechęca się młode pokolenie. Na szczęście puentował ks. Prefekt są dziś i tacy Polacy, dla których Matka Chrystusa jest ciągle Królową Narodu.

Maj to miesiąc dedykowany w Kościele Matce Bożej! U jego progu obchodzimy uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.Łączy ono elementy patriotyczne z religijnymi. Nawiązuje do macierzyństwa Maryi i wybrania Jej przez naród polski na swą Królową. Święto NMP Królowej Polski zatwierdził w 1920 roku papież Benedykt XV, wyznaczając dzień jego obchodów na 1 kwietnia, na pamiątkę dnia ślubów króla Jana Kazimierza. Ojciec Święty Pius XI w 1923 roku, przeniósł to święto na dzień 3 maja. W tym roku dekretem Kongregacji ds. Kultu i Sakramentów uroczystość została przesunięta na 2 maja. W polskiej tradycji uroczystość NMP Królowej Polski i państwowe święto Konstytucji 3-go Maja, splotły się ze sobą, tak jak od tysiąca lat splatają się dzieje narodu i Kościoła.

Tytuł Matki Bożej jako Królowej Nieba i Ziemi, znany jest już od IV wieku. W religijności polskiej, tytuł ten sięga genezą czasów chrztu polskiego narodu.

Ojciec Święty Jan Paweł II, w 1983 roku w Częstochowie powiedział "To poprzez to wydarzenie z 966 roku, poprzez Chrzest, u początku naszych dziejów Jezus Chrystus został zaproszony do Ojczyzny, jakby do polskiej Kany. I zaproszona z Nim, przybyła Matka Jego." Od wieków rozbrzmiewa w naszym narodzie pieśń Bogurodzica.

Wspomnienie Maryi Królowej zostało wprowadzone przez papieża Piusa XII encykliką "Ad caeli Reginam" (Do Królowej niebios) wydaną 11 października 1954 r., w setną rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi. w czasie Soboru Watykańskiego I w roku 1869 biskupi francuscy i hiszpańscy prosili o to święto. Pierwszy Kongres Krajowy Maryjny we Francji odbyty w Lyonie (1900) prośbę tę ponowił. Uczyniły to również międzynarodowe kongresy maryjne odbyte we Fryburgu (1902) i w Einsiedeln (1904).

Od roku 1923 wyłonił się specjalny ruch pro regalitate Mariæ. Początkowo wspomnienie Maryi Królowej obchodzone było w dniu 31 maja, ale w wyniku posoborowej reformy kalendarza liturgicznego przesunięto je na oktawę uroczystości Wniebowzięcia Maryi - 22 sierpnia. To właśnie wydarzenie ukoronowania Maryi wspominamy w piątej tajemnicy chwalebnej różańca, a we wspomnienie dokonujemy aktu ponowienia poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi.

Tytuł ten podkreślony został także w dokumentach Soboru Watykańskiego II, szczególnie w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen gentium: „Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panującego (por. Ap 19,16) oraz zwycięzcy grzechu i śmierci” (KK 59).