W sanktuarium relikwii Drzewa Krzyża Świętego ceremonie liturgii na cześć Męki Pańskiej, rozpoczęły się o godz. 15. Złożyły się na tę wielkopiątkową modlitwę: Liturgia Słowa, Adoracja relikwii drzewa krzyża świętego, Komunia Święta oraz procesja do Grobu Pańskiego. Przewodniczył tym obrzędom biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz. W Liturgii uczestniczyli kapłani diecezji sandomierskiej, klerycy z Wyższego Seminarium Duchownego z Sandomierza oraz liczni wierni z różnych stron Polski.

Kazanie wygłosił o. Łukasz Krauze OMI z Lublina, student Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Kaznodzieja podkreślił znaczenie kontemplacji oblicza Chrystusowego. Święty Jan Paweł II mówił - uczył nas, że Bóg w twarzy Jezusa Chrystusa na zawsze odsłonił swoje Boskie Oblicze i już go nie zakryje przed nami. Do tej twarzy cierpiącego Chrystusa mamy dostęp, możemy jej uczyć się. Patrząc na nią możemy poznawać samego siebie, prawdę o tym kim jesteśmy, jakie jest nasze życie, jaki jestem dla tych, z którymi żyję na co dzień. W tym obliczu cierpiącego Zbawiciela, mówił o. Krauze - widzimy także twarz drugiego człowieka. Ważne jest także aby patrząc na twarz Zbawiciela, odkrywali twarze które są dla nas ważne, bliskie, a także i te które są jakoś może trudne. Twarz jest obliczem serca człowieka. Mamy - mówił o. Łukasz – odkrywać piękno drugiego człowieka. Pięknie żyjąc Bogiem, świadczyć o Cierpiącym i Zmartwychwstałym Chrystusie.

Ordynariusz sandomierski nawiązując do nasilonych obecnie prześladowań uczniów Chrystusa - mówił - nasi bracia w wierze, cierpią z powodu swojej wiary, są zabijani. Na obszarze Bilskiego Wschodu w Azji w Afryce. W tym świętokrzyskim sanktuarium, apelował Biskup - chciałbym, aby była pielęgnowana pamięć o tych męczennikach, aby okazywana była chrześcijańska solidarność z ciepiącymi prześladowania.

Wielka Sobota to dzień spoczynku Chrystusa w grobie. To dzień nadziei, cichego oczekiwania na cud zmartwychwstania. W kościołach przy Grobie Pana Jezusa, modlitewna adoracja, kwiaty, świece i często honorowe warty. Wierni klękają by uczcić ucałowaniem stopy Ukrzyżowanego. Pomimo niepogody trwa pielgrzymka osób ze świątecznymi pięknie przystrojonymi koszyczkami z pokarmami, do poświęcenia przez kapłana. W szydłowieckiej parafii farnej przed południem pokarmy święcił ks. Andrzej Kania. Święcenia pokarmów odbyły się także w miejscowościach parafii oddalanych od swej świątyni, tak aby żadna rodzina nie była pozbawiona „święconego”, w wielkanocny poranek.

Dawniej święcono wszystko co przygotowano na stół wielkanocny. Teraz w koszyczku najczęściej znajdują się: chleb przypominający Tego, który jest „chlebem żywym, który zstąpił z nieba”, jajka i kolorowe pisanki – symbol życia budzący radość w sercach, wędliny i baranek wielkanocny z masła, cukru bądź z ciasta – nawiązanie do baranka paschalnego, do nocy zmiłowania Boga nad narodem wybranym. Na wielkanocny stół podaje się także pobłogosławiony chrzan, pieprz i sól, odpowiedniki biblijnych gorzkich ziół. W Starym Testamencie spożywano z nimi mięso paschalnego baranka oraz inne pokarmy, które chcą poświęcić wierni. Koszyczki dekoruje się wiecznie zielonymi borówkami lub bukszpanem oraz wiosennymi kwiatami i baziami. Święcenie pokarmów jest także dziękczynieniem Bogu za codzienny pokarm i otwarciem serca na potrzebujących wsparcia i pomocy. Piękny zwyczaj święcenia pokarmów jest pozostałością zwyczajów z pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy to uroczyście obchodzono wigilie i czuwano w nocy, oczekując radosnego dnia świątecznego. Obecnie jest to kontynuacja i pielęgnowanie szlachetnych zwyczajów i tradycji naszych ojców. Kapłani zachęcali odwiedzających świątynie do adoracji Najświętszego Sakramentu przy Grobie Pańskim oraz składali wiernym świąteczne życzenia. Tu i ówdzie w Wielką Sobotę ktoś jeszcze klęka przy kratkach konfesjonału aby oczyścić swoją duszę z grzechów, aby mieć udział w pełni radości wielkanocnej. W farze szydłowieckiej spowiedź dziś będzie jeszcze od godz. 15. Wieczorem o 18 rozpocznie się uroczystość Wigilii Paschalnej. Rozpoczyna ją przy płonącym ognisku liturgia światła, po niej czytania biblijne, liturgia chrzcielna i Msza Paschalna ( przynależąca już do Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego). Warto na tą uroczystość zabrać świece i zapałki.

Wielkosobotnie czuwanie składa się z czterech części. Rozpoczną ja niezwykła liturgia światła, w czasie której paradoksalnie wodą święci się ogień od którego zapala się Paschał. Świecę symbolizującą Zmartwychwstałego Chrystusa. Liturgii Wigilii paschalnej w szydłowieckiej farze przewodniczy ks. Norbert Skawiński.

Wielkosobotnie czuwanie rozpoczęło się na zewnątrz świątyni liturgią światła. Po odmówieniu modlitwy „W tę najświętszą noc, w której nasz Pan, Jezus Chrystus przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa swoje dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na czuwanie i modlitwę.” Poświęcił ogień a następnie w asyście ministrantów wyżłobił rylcem na Paschale krzyż , nad krzyżem grecką literę Alfa, pod krzyżem gracką literę Omega, a na czterech polach liczbę aktualnego roku 2016. Mówił przy tym słowa: Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen. Na paschale wcześniej umieszone było w formie krzyża pięć symbolicznych gwoździ. Zapalając paschał od ognia Kapłan mówił: Niech światło Chrystusa rozproszy ciemności naszych serc i umysłów. Następnie paschał procesyjnie został wniesiony do kościoła, gdzie odśpiewano uroczyste orędzie wielkanocne, z przejmującymi i pełnymi paradoksu słowami: O zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!”

Wigilia paschalna to także czuwanie, w czasie którego rozważane są teksty Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu. W wersji dłuższej jest to 9 czytań z Ewangelią i dopełniające je psalmy responsoryjne oraz liturgia chrzcielna z poświęceniem wody i udzieleniem tego sakramentu lub odnowieniem przyrzeczeń Chrztu Świętego. Część czwarta to Liturgia eucharystyczna.